کلبه چوبی خیال

یک دشت بی نهایت سبز
یک آسمون صاف با اندکی ابرهای در حال گذر
و یک کلبه چوبی تنها
کافیست تا
خیالم را پر کند...!

روزگار غریبی ست!

شنبه, ۲۸ آذر ۱۳۹۴، ۱۱:۵۱ ق.ظ

همه از رفتن دلتنگ می شوند

.

.

.

.

من از آمدن!

  • میم مثل من

اول شخص

نظرات  (۵)

آمدن به کجا؟ یااز کجا؟ گنگ بود خیلی
گاهی باید گذاشت و رفت:(
منم از امدن دلتنگ میشم ...وقتی امدن همون بودن و موندن  نباشه
یعنی بودن و دلتنگی؟
پاسخ:
هرکسی از ظن خود شد یار من!
  • علی مسعودی
  • چه خوب و عمیق